Geometrische zeefdrukken: je moet de sleutel ervan vinden

Frans Brugman (1948) studeerde restauratie en architectuur aan de TU Delft. Tijdens zijn onderzoekswerk raakte hij gefascineerd door de Islamitische Geometrische Patronen. Hij zag deze práchtige patronen in de gebouwen die hij bestudeerde in Cairo, de z.g. wekalats (de stedelijke vorm van de karavanserai).

Typisch vierkante gebouwen met in het midden een open ruimte met fontein, omringd door stallen voor de kamelen en met op de 2e verdieping kamers met balkon.

“Naar boven kijkend zag ik de geometrische patronen aan de onderkant van die balkons en raakte in de ban van de patronen: maar hoe zit dat in elkaar”, vroeg Frans zich af.

Vele uren op zijn studeerkamer volgden om de patronen minutieus en gedetailleerd te bestuderen en uit te tekenen. Lijntje voor lijntje. De smaak had hij te pakken. Na zijn afstuderen besloot hij in 1981 om kunstenaar te worden. Hij exposeerde en verkocht zijn geometrische zeefdrukken. Tót hij zich na 6 maanden realiseerde: ‘Het leven als kunstenaar is armoe, ik ben toch ingenieur? Daar kan ik beter mijn bestaan met vrouw en kinderen mee financieren. Hij richtte zijn bureau op, werd later hoofd van de n.v. Stadsherstel Willemstad op Curaçao en door een ‘meant to be’ situatie kwam de kunst zijdelings weer op zijn pad. Dit keer in de vorm van galeriehouder en de verkoop van kunst tussen 2002 en 2012 in Willemstad.

Nu, op 72-jarige leeftijd woont hij weer in zijn geboorteplaats Haarlem. De kunst speelt nog altijd een belangrijke rol in zijn leven. Niet alleen door het uitzicht vanuit zijn woonkamer op Teylers Museum maar ook binnenshuis zijn de wanden alom bedekt met kunst en komen kunstenaars over de vloer.

In augustus 2021 wordt zijn geometrische werk weer opnieuw tentoongesteld, dit keer in Amsterdam. “Als jongeman dacht ik; ik ga het gewoon maken als kunstenaar! Ik word bekend.” Nu is zijn motto kunst maken is vooral er plezier aan beleven. “Misschien ga ik net als mijn opa (de schrijver A.J.W. Brugman) nog eens schrijven en schetsjes maken van plekken in historisch Haarlem.”

Frans is een geboren verteller. Kunst als uitdrukkingsmiddel heeft hij niet nodig. Maar een leuke aanleiding voor zijn levensverhalen is het wel. Zijn geometrische zeefdrukken zijn daarmee een mooi voorbeeld voor levensloopkunst.

Kijk op Expeditie Levensloopkunst voor meer kunstzinnige levensverhalen: www.lifetimeartclub.nl/expeditie